دادگاه عالی در حال رسیدگی به تلاش یک آتش نشان بازنشسته برای شکایت از کارفرمای سابق خود به دلیل مزایا است.

پیش نمایش وضعیت

عدالت را خواهی شنید استانلی علیه شهر سنفورد، فلوریدا. در 13 ژانویه. (کتی بارلو)

دادگاه عالی هفته آینده به استدلال شفاهی در مورد این که آیا یک زن فلوریدا که از شغل خود به عنوان آتش نشان بازنشسته شده است، می تواند از کارفرمای سابق خود بر اساس قانون آمریکایی های دارای معلولیت به اتهام تبعیض در نحوه ارائه مزایا در سال های بعد شکایت کند یا خیر، رسیدگی خواهد کرد. کارش را رها کرد

کارن استنلی، یک آتش نشان بازنشسته، به قضات دادگستری گفت که محکوم کردن کارفرمای سابقش، "فرمان را از زیر دست آتش نشانان، افسران پلیس، معلمان و دیگرانی که در اثر سال ها خدمت به جوامع و کشورشان معلول شده اند، بیرون می کشد." او می گوید که تصمیم دادگاه در اینجا میلیون ها معلول را که به مزایای بازنشستگی وابسته هستند، تحت تاثیر قرار خواهد داد.

اما گزارش «دوست دادگاه» که توسط گروهی به نمایندگی از دولت های محلی تهیه شده است، اشاره می کند که غرامت کارکنان، از جمله مزایای کارمندان، بخش قابل توجهی از بودجه شهر یا شهر را تشکیل می دهد. آنها می گویند که حکم کارمند "می تواند منجر به موجی از دعاوی - و هزینه های آنها - هر زمان که بودجه ها دوباره متعادل شود."

استنلی در سال 1999 به سازمان آتش نشانی سنفورد، فلوریدا پیوست و به مدت دو دهه در آنجا کار کرد تا اینکه بیماری پارکینسون او را مجبور به بازنشستگی کرد. زمانی که استنلی کار خود را به عنوان آتش نشان آغاز کرد، شهر بیش از 75 درصد از حق بیمه ماهانه بیمه درمانی او را پوشش داد. شهر به او گفت که تا سن 65 سالگی به کارمندانی که پس از 25 سال کار یا به دلیل ناتوانی بازنشسته شده اند، حمایت می کند.

در سال 2003، شهر سیاست خود را در مورد یارانه بیمه تغییر داد. بر اساس سیاست جدید، آتش نشانانی که پس از 25 سال خدمت بازنشسته می شوند، تا رسیدن به سن 65 سالگی همچنان از این مزایا برخوردار خواهند شد. اما آتش نشانانی که در نتیجه از کارافتادگی بازنشسته می شوند، این مزایا را به مدت 24 ماه یا تا زمانی که واجد شرایط دریافت مدیکر شوند، دریافت می کنند. هر کدوم زودتر بیاد

استنلی در سال 2016 به بیماری پارکینسون مبتلا شد. او دو سال بعد در سن 47 سالگی بازنشسته شد. تغییر در سیاست یارانه شهر به این معنی است که در سال 2020 استنلی مسئول کل هزینه بیمه درمانی خود برای 15 سال آینده شد. ، تا 65 سالگی.

استنلی به دادگاه فدرال رفت و مدعی شد که سیاست شهری با تبعیض علیه او بر اساس معلولیتش، قانون آمریکایی های دارای معلولیت را نقض می کند.

دادگاه بدوی این پرونده را رد کرد و دادگاه استیناف حوزه یازدهم ایالات متحده رد این پرونده را تایید کرد. از آنجایی که استنلی برای شهر کار نمی کرد و نمی خواست در زمانی که مزایای بازنشستگی او خاتمه یافت برای شهر کار کند، مشخص شد که او نمی تواند ادعای خود را تحت ADA قرار دهد.

استنلی سپس به دادگاه عالی آمد، که در ماه ژوئن موافقت کرد که نظر او را بیان کند.

استنلی در مختصر خود در مورد شایستگی، ادعای مدار یازدهم را رد می کند که نمی توانست شکایت کند زیرا زمانی که مزایای بازنشستگی اش تمام شد برای شهر کار نمی کرد. او اصرار دارد که قانون آمریکایی های دارای معلولیت به طور گسترده گسترش می یابد تا «هرکسی که ادعای تبعیض دارد» که «ادعا می کند در حقش ظلم شده است»، شکایت کند.

او توضیح می دهد که قانون آمریکایی های دارای معلولیت همچنین روشن می کند که چه چیزی می تواند مبنای یک دادخواست باشد. این قانون تبعیض در استخدام و اخراج، و همچنین «غرامت» و «شرایط، شرایط و امتیازات شغلی» را ممنوع می کند – که، استنلی می نویسد، دادگاه عالی «از مدت ها پیش خوانده است که مزایای پس از استخدام را شامل می شود که بازنشستگان می توانند علیه آن شکایت کنند. ”

در نهایت، او می گوید، قانون آمریکایی های دارای معلولیت نشان می دهد که شکایت می تواند زمانی طرح شود که کارفرما یک سیاست مزایا را اتخاذ کند «یا زمانی که شاکی تحت تأثیر آن قرار می گیرد». بنابراین، او ادعا می کند که می تواند پیروز شود (و شکایت او می تواند پیش برود) حتی تحت حکم حوزه یازدهم، زیرا زمانی که این شهر سیاست جدید را در سال 2003 اتخاذ کرد، به نفع شهر کار کرد.

دولت بایدن در حمایت از استنلی یک نامه "دوست دادگاه" ارائه کرد و در آن موافقت کرد که می تواند به دعوی خود ادامه دهد زیرا استنلی هنوز برای شهر کار می کرد که در سال 2003 تغییر سیاست را انجام داد.

به طور گسترده تر، دولت بایدن ادعا می کند که قانون آمریکایی های دارای معلولیت نیز تبعیض در مزایا را برای کارمندان سابق ممنوع می کند. الیزابت پرلوگار، وکیل دادگستری ایالات متحده، نوشت: «وقتی کارفرما تغییر تبعیض آمیزی در مزایای پس از استخدام شاکی ایجاد می کند، به طور عطف به ماسبق شرایط یا شرایط استخدام شاکی را تغییر می دهد و غرامتی را که او به عنوان کارمندی که وظایف اساسی شغل خود را انجام می دهد، دریافت می کند. شغل."

این شهر ادعا می کند که تنها سؤالی که در دادگاه عالی وجود دارد این است که آیا یک کارمند سابق معلول می تواند شکایتی را تحت ADA برای به چالش کشیدن تبعیض هایی که به طور کامل پس از ترک شغلش رخ می دهد، طرح کند.

شهر نوشت که دادگاه تجدیدنظر در مورد این سوال درست می گفت: کارمند نمی توانست، زیرا قانون آمریکایی های دارای معلولیت تنها تبعیض علیه کسی را ممنوع می کند که بتواند شغلی را که در حال حاضر دارد یا می خواهد انجام دهد. این شهر تاکید می کند که هدف این قانون محافظت از افراد دارای معلولیت "که در حال حاضر کار می کنند، می خواهند کار کنند و می توانند کار کنند" در برابر تبعیض محافظت می کند. از آنجایی که استنلی نتوانست ثابت کند که شهر در زمانی که او هنوز مشغول به کار بود تبعیض قائل شده بود، شهر به این نتیجه رسید که ادعای او نمی تواند ادامه یابد.

این شهر خاطرنشان می کند که قانون مدار یازدهم همه شکایت هایی را که توسط کارمندان سابق مطرح می شود ممنوع نمی کند: او می گوید که بازنشستگان هنوز هم می توانند شکایت هایی را در مورد تبعیض هایی که در حین کار تجربه کرده اند به چالش بکشند. علاوه بر این، شهر خاطرنشان می کند که حکم به نفع شهر مانع هیچ گونه تسهیلی برای فردی مانند استنلی نمی شود، زیرا «راه حل های درمانی متعددی تحت سایر قوانین فدرال و ایالتی» وجود دارد که می تواند درمانی برای تبعیض پس از استخدام ارائه کند.

شهر ادامه می دهد که استنلی اکنون در حال بحث جداگانه ای در برابر قضات است - اینکه او در حالی که هنوز به عنوان یک آتش نشان کار می کرد قربانی تبعیض بوده است. اما شهر اصرار دارد که دادگاه نباید به این موضوع رسیدگی کند، زیرا استنلی در دادگاه تجدیدنظر اذعان کرد که نمی توانست حق قانونی برای طرح ادعای تبعیض در زمانی که برای شهر کار می کرد و می توانست کار خود را انجام دهد، داشته باشد. به همین ترتیب، شهر می افزاید، تا جایی که استنلی می گوید پس از تشخیص پارکینسون خود، ادعای تبعیض داشته است، اما قبل از بازنشستگی، این استدلال در دادگاه محاکمه مطرح نشد.

این مقاله ابتدا در Howe on the Court منتشر شد.