قانون علامت تجاری فدرال و اصول هویت شرکتی

پیش نمایش وضعیت

دادگاه رسیدگی خواهد کرد Dewberry Group v. Dewberry Architects چهارشنبه ساعت 10 صبح به وقت شرق. (کتی بارلو)

در یک اختلاف طولانی مدت علامت تجاری بین دو شرکتی که خدمات توسعه املاک و مستغلات را عرضه می کنند، که هر دو از نام Dewberry استفاده می کنند، دادگاه بدوی حکم داد که نهادهای Dewberry Group علامت های Dewberry Engineers "Dewberry" را نقض کرده اند. مشکل این است که وقتی زمان ارزیابی خسارت فرا رسید، دادگاه به گروه Dewberry به پرداخت 43 میلیون دلار به عنوان غرامت برای سود حاصل از چندین شرکت تابعه که طرف دعوا نبودند، با این استدلال که همه آنها در عمل طرفین دعوی بودند، محکوم کرد. دادخواست "یک شخص حقوقی." زمانی که دادگاه تجدیدنظر این استدلال را پذیرفت، دیوان عالی کشور با بررسی مجدد موضوع موافقت کرد.

موضوع اساسی در دادگاه در روز چهارشنبه این است که پرونده ای در دیوان عالی کشور وجود دارد که بسیار نزدیک به موضوع است - ایالات متحده در برابر بهترین غذاها - جایی که قضات استدلال دولت را مبنی بر اینکه ERA قانون مهمی است رد کردند که باید استثنایی از اصول قوانین سنتی ایالتی ایجاد کند که برای اقداماتی که به دنبال نادیده گرفتن هویت های شرکتی هستند و همانطور که معمول است، به یک نوار بالا (در واقع غیرقابل عبور) نیاز دارد. , " سوراخ کردن حجاب شرکتی." همانطور که دادگاه در آنجا توضیح داد، اگر کنگره بخواهد یک دکترین خصوصی کمتر سختگیرانه در مورد چیزی که به طور سنتی به قوانین ایالتی واگذار شده است، ایجاد کند، باید مستقیماً در این مورد صحبت کند. (آن روزها قبل از مشاجره ایلان ماسک با یک قاضی دلاور، احتمال فدرال کردن قوانین شرکتی را افزایش داد.)

متخلفان بر زبان قانون لانهام تأکید می کنند، که خواستار حذف «سودهای متهم» است، زبانی که به طور طبیعی نشان می دهد که یک شاکی محتاط باید شکایت کند - و بنابراین «متهم(ها)» - همه نهادهایی را که او امیدوار است از آنها شکایت کند. جبران خسارت از آنجایی که تمام خساراتی که در اینجا اعطا شده است، سودهای کسب شده توسط سایر نهادها (که هیچ یک از آنها «متهم» نبوده اند، بوده است، متخلفان ادعا می کنند که هیچ یک از این سودها نمی توانند به درستی دفع شوند.

شاید چون بهترین غذاها بسیار واضح است که صاحبان علامت تجاری، مهندسان Dewberry، هیچ تلاش جدی برای دفاع از استدلال دادگاه های بدوی انجام نمی دهند. در عوض، آنها به ماده متفاوتی در قانون لانهام اشاره می کنند که به دادگاه این اختیار را می دهد که در صورت ناکافی بودن حکم جبرانی صرفاً علیه «متهم»، خسارت را به میزان «عادلانه» ارزیابی کند. در اینجا، صاحبان نام تجاری ادعا می کنند که مقدار قابل توجهی از سود را باید به گروه Dewberry نسبت داد، شاید به این دلیل که حسابداری مشکوک به اشتباه تمام سودها را به شرکت های تابعه تخصیص داده است، و شاید به این دلیل که سایر نهادها پوسته هستند. مشکل آشکار، همانطور که گروه Dewberry اشاره می کند، این است که هیچ یک از این موارد در زیر مورد بحث قرار نمی گیرند، و بنابراین هیچ سابقه واقعی برای حمایت از آنها وجود ندارد.

من فکر می کنم اکثر استدلال ها شامل بررسی قضات می شود که تا چه حد از هر یک از دلایل احتمالی برای انتساب سود شرکت های تابعه به گروه Dewberry در سوابق زمانی که پرونده به دادگاه می رسد، حمایت وجود دارد، و همچنین موارد زیادی وجود دارد. از نگرانی در مورد اینکه قضات در وهله اول تا چه اندازه به همه این سؤالات ارتباط برقرار کردند و به آنها پرداختند. اما در نهایت، انتخاب بین لغو تصمیم خارج از کنترل یا لغو آن برای اجازه به دادگاه های پایین تر برای بررسی برخی استدلال های جدید خواهد بود.